Lathyrus tuberosus

Klimplant met platte stengels wordt ongeveer 30-100 cm lang. De vrij forse rozerode bloemen groeien in trossen van 3 tot 8 stuks. De plant bloeit in juni en juli. 
De bladeren zijn geveerd. Het onderste, solitaire deelblaadje is ovaal en de eind deelblaadjes bestaan uit gedeelde ranken, waarmee de plant zich vasthecht. De middelste deelblaadjes zijn langwerpig hartvormig. 
Het bovenste gedeelte van de kiemwortel en het hypocotyl verdikken zich tot een eerste knol. Uit de bladoksels van de kiemblaadjes en de onderste blaadjes van de liggende, beginnende groeistengel groeit tot een tot 60 cm lange bodemuitloper. Deze uitlopers vertakken zich verder en de in de bodem liggende knopen vormen zich tot knollenvormende wortels. Na 3 tot 4 jaar bereiken deze knollen de volle grootte en zijn dan net zo groot als hazelnoten. De plant wortelt tot 70 cm in de aarde. Ze vermeerdert zich vegetatief door de ondergrondse uitlopers en in het bijzonder door de knolletjes. Uit zaad vermeerderen kan natuurlijk ook.

Standplaats en verspreiding

De aardaker groeit in akkerranden en in wegbermen op kleigrond. Ze prefereert kalkhoudende grond, maar is hier niet tot beperkt. Aardaker is ook een typische soort die op schrale grond groeit tussen de akkerkruiden bij graanvelden.
De aardaker komt oorspronkelijk uit Europa en het westen van Azië. Door mensen meegenomen komt deze soort o.a. ook in Noord-Amerika nu voor.

Gebruik

Vroeger werd de soort commercieel verbouwd, onder andere in Nederland in de provincie Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden. Tegenwoordig vindt men de plant vooral in de tuinen van liefhebbers van oude nutgewassen. Het is zelfs niet helemaal uit te sluiten dat deze plant zoals wel meer vergeten groente- en fruitsoorten opnieuw in de belangstelling zal komen. Dat hoort ook zo.
De knolletjes kunnen net als aardappels gekookt of als een tamme kastanje vroeger gepoft worden. 
Ook werden ze gebruikt als koffiesurrogaat en zelfs als varkensvoer. Er kan ook een plantaardige olie uit gewonnen worden. Bijzonder om te vermelden is ook het feit dat in de zestiende eeuw uit de bloemen een parfum gewonnen  werd. De knolletjes bevatten vooral suikers en zetmeel en tevens eiwitten en vetten.
Als wilde plant bevindt de aardaker zich ook  vandaag de dag nog altijd bij de akkergrenzen en herinnert daarmee aan zijn vroegere gebruik. De plant is overigens in Nederland beschermd en in België staat deze soort op de rode lijst. Hij is vrij eenvoudig zelf op te kweken in de tuin.
De plant heeft meerdere alternatieve namen: aardeikel, aardmuis, muizen met staartjes, varkensnoot, aardnoot, aardkastanje, grondboon, koffieboon, zeugboon en grondpeer. In een zakje zitten circa 15 zaden.