Helianthus maximiliani

Helianthus maximiliani dankt haar naam aan haar ontdekker, de rijke edelman Prins Maximiliaan van Wied-Neuwied, die samen met zijn vriend Karl Bodmer ergens tussen 1832 en 1834 materiaal van deze soort aan de bovenloop van de Missouri rivier moeten hebben verzameld. In 1835 is deze soort officieel voor het eerst beschreven door de bekende Duitse Botanicus Professor Heinrich Schrader in Gottingen.Aan stevige rechte stengels staan om en om verspreid de helder gele bloemen. Eerst groeit de stengel en vervolgens komen vanaf halverwege de zomer de fraaie bloemen. De plant wordt circa 2 meter hoog en is volkomen winterhard. De langwerpige bladeren zijn grijsgroen van kleur. Vermeerderen kan door scheuren, wortelstek en zaaien. Deze soort wordt ook gegeten door vee. De dikkere gedeeltes van het zware wortelgestel werden door de Sioux en andere stammen gegeten. Net als die van H. x laetiflorus en H. tuberosus.